táng wén zōng èr shǒu
唐文宗二首

chǐ wèi fán shēng jì míng liáng, bìn chū xián cái shì kě shāng.
耻为凡生冀明良，摈出贤才事可伤。
ruò yòng liú fén jiù shí cè, hé xū chún jiǔ làn xiá shāng.
若用刘蕡救时策，何须醇酒烂霞觞。